Elastomery to materiały często obecne bardzo często w naszym życiu codziennym. Wyróżniają się one wysoką elastycznością i tym, że nadają się do różnorodnych zastosowań. Bez wątpienia, poliuretan termoplastyczny (TPU) jest najbardziej popularny ze względu na uniwersalność.
TPU (Thermoplastic Polyurethane) jest kolejnym z wielu wariantów poliuretanu. Jest to elastomer termoplastyczny przetwarzany przez stapianie o znakomitej elastyczności, trwałości i wytrzymałości na ścieranie. Podobnie jak inne termoplasty, formuje się przy wstrzykiwaniu, wdmuchiwaniu i wytłaczaniu.
Jeśli chodzi o zastosowania, jest to materiał obecny w meblach, samochodach (części karoserii, wypełnienia elementów wyciszających, drzwi, wycieraczki, zagłówki, kierownice, fotele, itd.), w obuwiu, klejach, farbach, elastycznych włóknach tekstylnych, kołach, obudowach telefonów komórkowych, osłonach kabli, materiałach sportowych, akcesoriach i częściach maszyn, wężach, częściach elektrycznych, artykułach rolnych, do hodowli i rybołówstwa, itd.
Poliuretan termoplastyczny otrzymuje się w wyniku reakcji polioli (na bazie poliestru, polieteru lub poliwęglanu), krótkołańcuchowych diizocyjanianów i dioli. Można do nich również dołączyć inne dodatki, aby uzyskać specjalne właściwości. Dzięki kombinacji wszystkich tych elementów otrzymuje się szeroką gamę twardości i właściwości mechanicznych.
Dodatkowo, TPU posiada naprzemienne sekwencje twardych i miękkich segmentów, co oznacza wysoką zdolność dopasowania. Modyfikując proporcje tych segmentów, otrzymuje się różnorodne twardości. Im więcej twardych segmentów, tym sztywniejszy będzie TPU.
Poliuretan termoplastyczny ma znakomitą odporność na ścieranie, bardzo dobrą przyczepność do podłoża, jest odporny na ogień, na promienie ultrafioletowe i na hydrolizę. Wyróżnia go trwałość, wysoka zdolność amortyzacji i odporność na odkształcanie, która przewyższa te właściwości u innych materiałów.
Z drugiej strony, poliuretan termoplastyczny podlega utylizacji, w przeciwieństwie do gum, ponieważ nie topi się przy podgrzewaniu. Oprócz tego, jego przetwarzanie zużywa mniej energii niż elastomery termoutwardzalne i nie wymaga specjalnych dodatków do tego procesu, jak dzieje się to w przypadku silikonów i gum, do których należy dodawać środki wzmacniające, stabilizatory i odczynniki utwardzające.