W naszym ostatnim artykule z serii mitów o poliuretanie, chcemy omówić jego trwałość oraz zdolność izolacyjną. Jeśli zastanawiasz się czy poliuretan ulega rozkładowi i z czasem znika, lub czy zachowuje swoje właściwości z biegiem lat, czytaj dalej.
Trwałość jest głównym atrybutem zrównoważonego budownictwa, w szczególności dla budynków o wysokiej wydajności energetycznej.
Użycie trwałych materiałów pozwoli nam na zapewnienie szacowanego okresu zdatności do użytku budynku, a jednocześnie, na redukcję kosztów utrzymania i wpływu na środowisko naturalne, ponieważ nie będzie potrzeby ich wymiany w razie renowacji.
Izolacja z poliuretanu uznawana jest za materiał bardzo trwały, ponieważ ma zdolność do zachowania swoich właściwości w czasie, dzięki strukturze komórkowej.
Mimo że jego trwałość zależeć będzie od zastosowania i użycia produktu, zazwyczaj przewyższa trwałością układ konstrukcyjny, w którego wchodzi skład (na przykład pokrycie dachowe lub fasada).
Przykładowo, w normalnych warunkach użycia, można spodziewać się trwałości ponad 50 lat w systemach izolacyjnych z poliuretanu w budynkach, ponad 25 lat dla poliuretanu stosowanego do izolacji lodówek i ponad 20 lat dla poliuretanu stosowanego w zderzakach samochodów.
Aby tego dowieźć, PU EUROPE poprosiło Forschungsinstitut für Wärmeschutz e.V. (FIW, Munich) o przebadanie próbki 28-letniego pokrycia dachowego. Próbka była częścią płyty poliuretanowej należącej do warstwy izolacji zainstalowanej na belkach pokrycia dachowego.
Wyniki wykazały, że po 28 latach użytkowania, analizowana płyta poliuretanowa była całkowicie funkcjonalna i posiadała wszystkie właściwości i wartości deklarowane początkowo.
Pianka poliuretanowa natryskiwana in-situ wykazuje się znakomitym zachowaniem w stosunku do czynników atmosferycznych takich jak woda, ekstremalne wahania temperatur lub wiatr.
Jej stan nie pogarsza się także w wyniku efektów wilgoci ani nie traci swojej stabilności fizycznej, co przyczynia się do trwałości przegrody zewnętrznej przez okres zdatności do użytku budynku.
Ta pianka poliuretanowa zastosowana in-situ jest podatna jedynie na przedłużoną ekspozycję na promieniowanie ultrafioletowe, ze względu na bezpośrednie działanie światła słonecznego.
W takim przypadku, powierzchnia pianki przyjmuje sproszkowany wygląd i następuje zmniejszenie grubości o 1 mm rocznie, w zależności od efektu jaki wywołuje deszcz i wiatr. W pierwszym roku, ze względu na zewnętrzną powłokę pianki, czyli warstwę poliuretanu o wysokiej gęstości, utrata grubości następuje w mniejszym stopniu.
Pianka dotknięta efektem promieni UV (na przykład w sytuacji natryskiwania w ścianach pomiędzy budynkami w czasie budowy przylegającego budynku) traci jedynie na grubości zgodnie z powyższym opisem, natomiast właściwości produktu pozostającego w ścianach lub pokryciu dachowym nie ulegają zmianie (przewodnictwo, odporność na zgniatanie, gęstość, odporność na przenikanie pary wodnej, szczelność, itd.).
Podsumowując, jeśli pianka pozostanie na wolnym powietrzu przez krótki okres czasu, nie będzie to miało wpływu na jej właściwości.
Mimo wszystko, czasowe zastosowanie w ścianach dzielących poszczególne budynki bez należytego zabezpieczenia, nie jest uznawane za dobrą praktykę ze względów bezpieczeństwa w razie pożaru. Pianka przez cały czas powinna być zabezpieczona zaprawą ognioodporną.
Poliuretan jest materiałem obojętnym i chemicznie neutralnym.
Te właściwości sprawiają, że jest odporny na wszystkie produkty chemiczne zwyczajowo stosowane w budownictwie, na przykład na rozpuszczalniki obecne w klejach, farbach, pastach bitumicznych, w środkach konserwujących drewno i masach uszczelniających.
Jest także stabilny w stosunku do paliw, olejów mineralnych oraz rozcieńczonych kwasów i zasad, jak również w stosunku do działania gazów spalinowych lub najbardziej agresywnej atmosfery przemysłowej.
Jest również odporny na starzenie się i na działanie korzeni roślin.